Portfel inwestycyjny jest to zbiór wszystkich aktywów posiadanych przez inwestora, traktowanych jako lokata majątku. W skład portfela mogą wchodzić zarówno aktywa finansowe, jak i niefinansowe (rzeczowe).

Do aktywów finansowych można zaliczyć: gotówkę (również jako wkłady bankowe płatne na żądanie), lokaty w bankach, obligacje i inne instrumenty dłużne (np. bony skarbowe), akcje, prawa poboru, prawa do akcji, warranty subskrypcyjne, kwity depozytowe, listy zastawne, udziały w spółkach niepublicznych, jednostki uczestnictwa w otwartych funduszach inwestycyjnych, certyfikaty inwestycyjne, instrumenty pochodne (opcje, kontrakty terminowe).

Do aktywów niefinansowych należą: nieruchomości, antyki, dzieła sztuki, kamienie szlachetne, złoto, ekskluzywne alkohole, a także tzw. soft commodities czyli kakao, pszenica, soja, kukurydza, kawa, bawełna czy cukier.

Portfel inwestycyjny jest pojęciem bardzo szerokim. Zawiera on w sobie różne rodzaje aktywów, które różnią się między sobą poziomem płynności, ryzykiem inwestycyjnym oraz poziomem uzyskiwanych dochodów. Z uwagi na tak duże zróżnicowanie portfela, niezbędna jest jego okresowa przebudowa związana ze zmieniającymi się warunkami na rynku. W okresie hossy większą część swojego portfela powinno się przeznaczyć na akcje, natomiast w czasie spowolnienia gospodarczego większość środków należy lokować w aktywa bezpieczne, czyli np. obligacje skarbu państwa.

Alternatywą dla portfela inwestycyjnego składającego się z wielu instrumentów finansowych jest jednostka uczestnictwa w otwartym funduszu inwestycyjnym. Dzięki temu można kupić cały pakiet wielu instrumentów finansowych nabywając tylko jedną jednostkę uczestnictwa. Pozwala to inwestorowi ograniczyć koszty transakcyjne ze względu na efekt skali, jednak musi on ponieść koszty zarządzania.