Archiwum kategorii: Inwestowanie

5 grzechów inwestorów indywidualnych

Dodaj komentarz

Old book in flames

  1. Otwieranie zbyt dużych pozycji – Kuszeni dużymi możliwościami pogłębienia kapitału, chcąc jak najszybciej pomnożyć swój kapitał, inwestorzy zajmuję 
  2. Zbyt późne zamknięcie pozycji, która przynosi straty – badania pokazują, że jeżeli zlecenie zabezpieczające nie zostanie ustawione tuż po zajęciu pozycji, nie zostanie ustawione już nigdy. Tym samym inwestorzy dopuszczają do głębkich strat w portfelu, co prowadzi do złych nawyków, a nawet zniechęcenia i strachu przed grą na giełdzie.
  3. Zbyt krótkie trzymanie pozycji które przynoszą zyski – realizacja niewielkich zysków, aby cieszyć się nim pomimo ograniczonych rozmiarów to błąd. Jeżeli rynek znajduje się w trendzie jest aż 70% szans że bęzie kontynuowany i zamknięcie pozycji na małym zysku będzie przedwczesne. Aby się przed tym uchronić:
  • przygotuj plan działania przed otwarciem pozycji, inaczej pozostaje improwizacja,
  • określ scenariusz, kiedy się poddamy i zamkniemy pozycję, jeśli rynek zwróci się przeciw nam i pojawi się strata,
  • określ warunki dalszego utrzymywania pozycji, która przynosi nam zyski

4. Potrzeba ciągłej aktywności na rynku – Inwestorzy sądzą, że każda potencjalna transakcja jest dla nas okazją, którą koniecznie trzeba wykorzystać. Zanim zdecydujemy się na trade powinniśmy ze spokojem określić potencjał danego ruchu (zysk) oraz ryzyko z nim związane. Dopiero wystąpienie ustalonego wcześniej stosunku (np. 3:1) powinno być bodźcem do zawarcia transakcji.

Horyzont czasowy w zawieraniu transkacji

Dodaj komentarz

1. Problem w zawieraniu transakcji w oparciu o wykres dzienny powoduje wątpliwości, szczególnie na rynkach terminowych, gdzie istotne jest jak najbliższe ustawienie zleceń zabezpieczających (z uwagi na dźwignię).

2.Trzymając się zasad, nie można zawrzeć transakcji jeżeli ryzyko jest większe niż 5% kapitału. Rozwiązaniem tego problemu jest zajęcie pozycji na wykresie godzinowym.

3. Gdy kurs zbliża się do poziomu, w którym planujemy zawrzeć transakcję, obserwujemy wykres godzinowy, wyczekując na wiarygodną formację świecową.

4.Kupujemy lub sprzedajmy na otwarciu kolejnej świecy godzinowej, a stop loss ustawiany poniżej formacji jest obarczony mniejszym ryzykiem niż w większej skali.

Poniżej praktyczny przykład zawarcia transakcji na wykresie godzinowym:

 

Obraz1

Warunek udanej transakcji – odpowiednia relacja zysku do ryzyka

Dodaj komentarz

Tak jak wcześniej wskazywaliśmy, najlepsi gracze osiągają zyski zaledwie z 40% transakcji. Oznacza to, że aż 6/10 transakcji jest stratnych. Mimo to osiągają ponadprzeciętne zyski. Jak tego dokonują?

Ponieważ większość ich transakcji jest stratnych należy zadbać o jak najlepszą jakość zagrań zgodnie z przykazaniem „akceptacja dużych zysków i małych strat”. Jaka powinna być odpowiednia relacja zysku do ryzyka?

Przed zajęciem pozycji na rynku należy upewnić się, że stosunek zysku do ryzyka wynosi przynajmniej 3:1 – to minimalny stosunek, przy którym warto podjąć ryzyko i zawrzeć transakcję
aby osiągnąć pożądany efekt zlecenia zabezpieczające musza być stawiane jak najbliżej, aby w miarę szybko ucinać błędne transakcje. Natomiast zyski, mimo pokusy, nie mogą być likwidowane zbyt szybko (target), a i nie wolno zbyt długo zwlekać i inkasować je gdy osiągną założony pułap. Po zajęciu pozycji kluczowe jest kontrolowanie swoich emocji. Przykład poprawnego zajęcia transakcji, prowadzenia i realizacji zysku.

1

 

 

Cykl koniunkturalny

3 komentarze

Aktywne inwestowanie opiera się na założeniu, że skład portfela należy aktualizować co jakiś czas, jest to następstwem wahań koniunktury. Poszczególne fazy cyklu koniunkturalnego charakteryzują się odmiennymi cechami i tym samym determinują aktywną alokację aktywów. Klasyczny cykl koniunkturalny trwa zwykle od 2 do 5 lat i składa się z czterech faz:

  1. Spowolnienie – w fazie tej następuje stopniowe podwyższanie stóp procentowych przez Bank Centralny w celu schłodzenia gospodarki, a to powoduje spadek akcji kredytowej i obniżanie się cen akcji oraz obligacji o stałym oprocentowaniu. Tych aktywów należy się wystrzegać. Do portfela powinno się natomiast dobrać przede wszystkim obligacje o zmiennym oprocentowaniu.
  2. Recesja – ceny akcji w tej fazie wciąż pozostają w trendzie spadkowym, podobnie jak inflacja. Sytuacja taka sprzyja inwestycjom w obligacje o stałym oprocentowaniu, które powinny stanowić zdecydowanie największą część portfela inwestycyjnego. W tej fazie należy zatem inwestować w bezpieczne aktywa
  3. Ożywienie – w gospodarce widoczna jest poprawa nastrojów, inflacja i stopy procentowe osiągają swoje minima, co skutkuje ekspansją kredytową. Wiodącymi aktywami w portfelu w tej fazie powinny być akcje, lecz mogą się w nim znaleźć również obligacje, czy nawet surowce.
  4. Wzrost – w tej fazie rośnie inflacja oraz stopy procentowe, pojawiają się nowe inwestycje firm, które są skłonne podjąć kosztowne projekty, gdyż odnotowują ciągły wzrost sprzedaży. Inwestorzy powinni zatem w swoim portfelu utrzymywać akcje, które odzwierciedlają dobry nastrój na rynku i rosnącą gospodarkę, a także surowce.

Dobre decyzje inwestycyjne w poszczególnych fazach cyklu koniunkturalnego pozwolą na osiągnięcie ponadprzeciętnych stóp zwrotu wykorzystując aktualne warunki na rynku w fazie ożywienia oraz wzrostu. Efektywna alokacja przyczyni się również do minimalizowania strat, które mogłyby się pojawić w fazie spowolnienia i recesji.

Wyróżnia się kilka typów spółek, które zachowują się odmiennie w poszczególnych fazach cyklu koniunkturalnego. Można je podzielić na:

  • Spółki typu growth (wzrostowe – ich cechą charakterystyczną jest wysokie ROE i dynamika EPS) oraz value (cechują je stabilne zyski i dywidendy)
  • Duże spółki oraz małe i średnie przedsiębiorstwa (tzw. MiŚ-e)
  • Spółki defensywne (cechują je stabilne zyski, niezależnie od koniunktury giełdowej) oraz procykliczne (zależne od koniunktury)

Typy spółek a faza cyklu koniunkturalnego:

  • Początek hossy/ożywienie – spółki typu growth oraz duże przedsiębiorstwa
  • Środek hossy – spółki typu growth, procykliczne, MiŚ-e
  • Koniec hossy – spółki typu value oraz defensywne (głównym celem jest utrzymanie zysków lub ograniczenie strat)
  • Bessa – gotówka i obligacje (głównym celem jest utrzymanie kapitału)

Profil i cele inwestora

Dodaj komentarz

Każdy inwestor na początku swojej kariery powinien określić swoje cele. Może nim być uzyskanie ponadprzeciętnej stopy zwrotu, zabezpieczenie portfela przed spadkiem jego wartości lub uzyskiwanie systematycznie dochodów, np. w postaci odsetek lub dywidend.

Po określeniu celów, inwestor powinien również zwrócić uwagę na swoje ograniczenia, do których można zaliczyć:

Potrzeby płynnościowe – osoby, które cenią sobie możliwość szybkiego wyjścia z inwestycji i otrzymania środków pieniężnych powinny wystrzegać się aktywów, których płynność jest ograniczona. Do takich inwestycji można zaliczyć np. nieruchomości, grunty czy dzieła sztuki.

Horyzont inwestycyjny – inwestorzy krótkoterminowi (często nazywani spekulantami) do podejmowania decyzji inwestycyjnych wykorzystują analizę techniczną, opierającą się na analizie wykresów notowań walorów firmy. Osoby, które interesuje dłuższy horyzont czasowy, zwracają uwagę przede wszystkim na fundamenty spółki, możliwości jej rozwoju w dłuższym czasie oraz perspektywy wzrostu branży, w której działa. Okres inwestycji będzie miał też wpływ na strukturę portfela.

Ograniczenia podatkowe i kosztowe – najbardziej widocznym ograniczeniem kosztowym są prowizje od zawieranych transakcji. Na tego typu koszty narażeni są przede wszystkim inwestorzy krótkoterminowi, którzy tradują dzień w dzień. Inwestorzy długoterminowi nie odczuwają ich tak bardzo. Muszą jednak zapłacić podatek od zysków kapitałowych w momencie gdy zamykają inwestycję.

Ograniczenia regulacyjne – chcąc działać zgodnie z prawem każdy inwestor powinien mieć na uwadze uregulowania prawne, które mają na celu zapewnić bezpieczeństwo obrotu oraz przejrzystość rynku.

Specyficzne warunki – do tej kategorii można zaliczyć np. ograniczone zasoby gotówkowe.

Aby profil inwestora był kompletny należy uzupełnić go o stosunek danej osoby do ryzyka. Inwestor może charakteryzować się skłonnością, awersją lub obojętnością względem ryzyka. Możliwość podjęcia ryzyka jest uzależniona od:

  • Celów inwestora
  • Istotności celów i konsekwencji ich niezrealizowania
  • Tolerowanej zmienności portfela.
  • Specyficznych czynników, np. długoterminowych zobowiązań czy potrzeb konsumpcyjnych

Wszystkie wspomniane powyżej elementy będą miały wpływ na kształtowanie się podstawowych charakterystyk portfela inwestycyjnego, czyli stopy zwrotu i ryzyka, ponieważ od nich będzie zależała struktura portfela.