Archiwa tagu: wskaźniki dywersyfikacji

Zarządzanie portfelem inwestycyjnym cz.2

Dodaj komentarz

Zarządzanie portfelem inwestycyjnym cz.2

Do oceny efektywności zarządzania portfelem inwestycyjnym, oprócz wymienionych w części I mierników, wykorzystuje się:

  1. Wskaźnik Alfa Jensena

wskaznikJensena

 

 

 

  • Wskaźnik ten obrazuje w ujęciu bezwzględnym (jako punkty procentowe) różnicę między stopą zwrotu z danego portfela, a stopą zwrotu z portfela leżącego na linii SML, o identycznym ryzyku systematycznym.
  • Im wyższy wskaźnik Alfa Jensena, tym wyżej znajduje się dany portfel w rankingu portfeli o zbliżonych wartościach współczynnika beta.Tracking error
  • Wskaźnik ten wyznaczany jest jako średnioroczne odchylenie standardowe dodatkowych stóp zwrotu, stanowiących różnicę pomiędzy stopą zwrotu portfela i stopą zwrotu z benchmarku.
  • Im mniejsza wartość wskaźnika TE tym wyniki inwestycyjne osiągane przez dany portfel są bardziej zbliżone do wyników benchmarku.

   2.  Wskaźniki selektywności i dywersyfikacji

Nadwyżkowa stopa zwrotu z portfela ponad stopę wolną od ryzyka została podzielona przez Eugena Famę z Uniwersytetu Chicagowskiego na dwie części:

Selektywność (brutto):

  • Selektywność netto
  • Dywersyfikacja

Ryzyko:

  • Ryzyko zarządzającego
  • Ryzyko inwestora

Zatem całkowita rentowność = selektywność brutto + ryzyko

Wskaźnik selektywności obrazuje premię, jaką zarządzający portfelem inwestycyjnym uzyskał poprzez indywidualny dobór spółek. Może on tego dokonać poprzez zwiększenie udziału w portfelu spółek, które uważa za niedowartościowane, w stosunku do ich rzeczywistego udziału w rynku.

Selektywność brutto portfela obrazuje nadwyżkę osiągniętej stopy zwrotu ponad stopę zwrotu wynikającą z modelu CAPM o takim samym wskaźniku beta. Jest to ta część stopy zwrotu z portfela, która jest uzależniona bezpośrednio od umiejętności zarządzającego. Aby uwzględnić dodatkowo ryzyko specyficzne spółki należy obliczyć selektywność netto, która jest różnicą między selektywnością brutto, a dywersyfikacją.

Zarządzanie portfelem inwestycyjnym cz.1

Dodaj komentarz

Zarządzanie portfelem inwestycyjnym nie jest procesem prostym, gdyż wymaga od inwestora poświęcenia odpowiedniej ilości czasu oraz dyscypliny w jego systematycznym monitorowaniu. Istnieją dwa podstawowe cele zarządzania portfelem:
Osiągnięcie ponadprzeciętnej stopy zwrotu;

Całkowita dywersyfikacja celem wyeliminowania ryzyka specyficznego.
Do oceny efektywności zarządzania portfelem inwestycyjnym wykorzystuje się kilka mierników wywodzących się z teorii portfela Markowitza. Dają one wynik w postaci liczbowej, a są to:

  • Wskaźnik Sharpe`a

wskaźnik Sharpa

Określa on wysokość premii za ryzyko, która przypada na jednostkę ryzyka całkowitego inwestycji mierzonego odchyleniem standardowym. Pozwala on na porównanie między sobą portfeli charakteryzujących się różnymi stopami zwrotu i poziomami ryzyka.
Im wyższa wartość wskaźnika Sharpe`a, tym wyższa nadwyżka stopy zwrotu z portfela w odniesieniu na jednostkę ryzyka całkowitego. Ujemne wartości wskazują, że dany portfel zanotował stopę zwrotu niższą niż stopa zwrotu z aktywów wolnych od ryzyka.

  • Wskaźnik Treynora

wskaźnik TreynoraObrazuje on wysokość premii za ryzyko, przypadającą na jednostkę ryzyka portfela mierzonego współczynnikiem beta. Poprzez zastosowanie w mianowniku współczynnika beta zamiast odchylenia standardowego, wskaźnik Treynora uwzględnia jedynie ryzyko systematyczne, zatem zakłada doskonałą dywersyfikację. Słabo zdywersyfikowany portfel może być wyżej w rankingu stworzonym wg wskaźnika Treynor`a niż wg wskaźnika Sharpe`a.

Im większa jego wartość, tym wyżej w rankingu plasuje się dany portfel.
Wskaźnik ten znajduje zastosowanie wśród portfeli słabo zdywersyfikowanych.
Jeśli jest on wyższy niż dla portfela rynkowego, oznacza to że portfel jest niedowartościowany. Powyższe dwa wskaźniki mają jednak wspólną wadę: dają wyniki w wartościach względnych i pozwalają jedynie na stworzenie rankingu portfeli, lecz nie obrazują różnic w poziomach ich rentowności.